بر او چه گذشت؟

آخرين پيامبر خدا صلي الله عليه و آله  در بيست و هشتم ماه صفر سال يازدهم هجري در خانه خود در حالي که أمير المؤمنين عليه السلام سر مبارکش را بر سينه خود نگه داشته بود رحلت کرد.

با آن که هنگام رحلت و فقدان رسول خدا صلي الله عليه و آله ، فقط هفتاد روز از غدير گذشته بود و در غدير رسول خدا صلي الله عليه و آله  تمام جانشينان و امامان پس از خود را به همگان معرفي کرده و پيمان گرفته بود و جاي هيچ عذري براي کسي باقي نگذارده بود با اين حال در همان ساعت نخست برسر تصاحب جايگاه آن حضرت غوغايي در ميان نااهلان به را افتاد که فتنه ی آن نه فقط دين خدا رابلکه تا به امروز دامن تمام بشريت را گرفته است.

و در آن هنگامه “فاطمه عليها السلام” بود و غم طاقت فرساي دوري از پدر؛ نه پدري مانند ديگر پدران بلکه يکتا پدر عالم و رحمت خدا بر تمام عالم، پدري که جز همين دخت و اهل بيتش هيچکس نتوانست او را بشناسد. اما سخت تر از آن مصيبتي بود که بر دين خدا روا شد و تمام حرمت آن پايمال گشت… .

و معاذ الله که رشحه هيچ قلمي بتواند با اشک سوزناک علي عليه السلام به هنگام شستن پيکر فاطمه عليها السلام براري کند و …. .

و اين ها دردهايي است که گرچه گفتني نيست امابايد گفت و گرچه بيان کردني و تصور کردني نيست اما بايد بيان کرد…. .

پس شايسته است آنچه در توان داريم به کار گيريم وايام به غفلت سپري نکنيم.

گويند هنگامي که بت پرستان، آتشي انبوه افروختند تا ابراهيم نبي را به آن« بسوزانند، پرنده اي خرد و کوچک را ديدند که به منقار خود آب برداشته سوي آن آتش ميرود به او گفتند: تو به اين کوچکي و چند قطره آب چه مي تواني بکني؟ گفت: اگر هيچ نتوانم بکنم اما مي توانم به ابراهيم نشان دهم که من هم از محبان اويم و نام خود را در دفتر کساني که دوست ندارند ابراهيم بسوزد ثبت کنم. ما نيز مي توانيم محبت خود را به آن بانو ابراز کنيم و خوشنودي او را که رضايت خدا ست به کف آريم پوشيدن لباس مشکي در ايام آن گرامي،پرده سياه بر سر در مغازه و منزل زدن و ياد ماتم او را به اذهان آوردند و در مجلس عزاي او شرکت کردند و برپا داشتن مجالس سوگواري براي آن بانو، اظهار محبت و مودت به او هم دردي با أمير مؤمنان و امام زمان است و البته هرانچه که ياد ستم هاي روا شده بر آن عزيز الهي را به دل ها آورد تلاشي براي پاک نگه داشتن دين خدا از ناراستی ها و کج راهه ها است پس تا فرصت عمر باقيست بکوشيم گامي برداريم و حقایق را به ديگران و فرزندانمان برسانيم مبادا که آيندگان به فراموشي سپارند و حق و باطل در هم آميخته گردند.

محبت او مزد زحمات پدرش بود

با اين حال پس از وفات رسول خدا صلي الله عليه و آله در همان روزهاي نخست عده اي… تمام آنچه خدا و رسولش براي اين بانو برشمرده بودند زير پا نهادند و علاوه بر جسارت هايي که روا داشتند سخن آن گرامي و محبوب اللهي را که خدا حجت مي دانست دروغ شمردند، و هنگامي که آن بانو زميمن هاي فدک را که پيامبر در زمان حياتش از ملک شخصي خود به آن گرامي بخشيده بود مدعي شد سخنش را نپذيرفته و از او شاهد طلب کردند، سپس شاهدان وي را نيز نپذيرفتند و به ناحق املاک شخصي اش را غصب نمودند و کسي را که غصبش موجب خشم خدا بود خشم آوردند.

البته ناگفته نماند، هرکس که اندکي زندگي زاهدانه ی صديقه کبري و همسر و فرزندانش عليهم السلام را مطالعه کند به درستي مي يابد که مطالبه ی املاک فدک از سوي آن بانو و شکايت و مبارزه، و نهايت خشمناکي آن عزيز الهي، تنها براي رسوا نمودن ظلم و ستمي بود که آشکار شده بود، وبراي حرمت سخن رسول خدا بود که شکسته شده بود و سبب می شد که دیگر سخنان خدا و رسولش نيز زير پا نهاده شود، و بي گمان براي نشان دادن حقانيتي بود که ضايع گشته بود.

و سرانجام او بانويي بود که امروز ما حق را مي شناسيم و از باطل دوري مي کنيم و اگر امام بر حق را از ستمگر تمييز مي دهيم واگر اسلام راستین را ازاسلام اموی تشخیص می دهیم،همه را مدیون او و تلاش و از خود گذشتگي او هستيم.

همچنين آورده اند که: پس از فتح مکه به دست مسلمانان، اسلام هر روز انتشار بيشتري مي يافت و قدرت و شوکت آن افزون مي شد.بدين جهت گروه ها و افراد مختلفی، از سرزمین ها ی دور و نزدیک به مدینه می آمدند و برای یادگیری دین خدا خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می رسیدند.یکی از این گروه ها که براي کسب اطلاع و آگاهي از اسلام به مدينه آمد، سي تن از اسقف ها و مسيحيان سرزمين نجران بودند.آنان پس از ورود به مدينه خدمت رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم رسيده و با ايشان به صحبت و گفتگو پرداختند تا اينکه سخن به حضرت عيسي رسيد.

پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: او بنده خدا و رسول او بود. اما آنان بر عقيده خود که او فرزند خداست، پافشاري و لجاجت مي نمودند. در نتيجه صحبت و مناظره ميان آنان به طول انجاميد.

پس جبرئيل نزد حضرت شرفياب شده و اين آيه را بر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم تلاوت کرد که :

پس هرکس با تو در آن امر مجادله کرد بعد از آنکه علم به نزد تو آمده است، بگو بياييد تا پسران و زنان و جان هاي خود را فرا خوانيم سپس ترضع و دعا کنيم و لعنت خدا را بر هرکس که دروغگوست قرار دهيم.

با نزول اين آيه قرار شد به همان گونه که خداوند فرموده،  در روز بعد رسول خدا صلي الله عليه و آله با مسيحيان مباهله کنند يعني همگي با عده اي که خدا تعيين کرده در يک مکان جمع شوند و از پروردگار ِ خويش بخواهند که گروه دروغگو را نابود کند.

روز بعد رسول خدا صلي الله عليه و آله در حالي براي مباهله به خارج شهر رفتند، که امام حسين عليه السلام را، با آن که در سن سالي بود که مي توانست راه برود، اما در بغل گرفته و دست امام حسن عليه السلام را در دست و کنار خويش را مي برد و حضرت زهرا عليها السلام پشت سر ايشان و أمير المؤمنين عليه السلام نيز پشت سر آن بانو حرکت مي کرد.

مسيحيان با ديدن اين اين صحنه به هراس افتاده و يکي از آنان به ديگران گفت: من چهرهایی را مي بينم که اگر از خدا بخواهند کوهي را از جاي خود برکند به يقين کنده خواهد شد. پس مباهله نکينيد که يک مسيحي روي زمين باقي نخواهد ماند.

از اين رو، بزرگ ايشان نزد پيامبر آمده و تقاضا نمود که رسول خدا صلي الله عليه و آله از مباهله درگذرد و به هر مقدار جزيه که مايل باشند مصا لحه کنند.

آشکار است که خداوند دانا و توانا در اي ماجرا “فاطمه” وهمسر و دو فرزندش عليهم السلام را حجت و دليل راستي و صدق کلام خاتم ِ پيامبران قرار داده است و علاوه بر اين نشان داده که اين بزرگواران محبوب ترين افراد نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله و مقرب ترين و محبوبترين آفريده ها در پيشگاه خدا هستند.

او تمام پاکي بود

آن ماجراي عظيمي که مفسران و محدثان شيعه و سني در ذيل آيه “تطهير” و در حديث مشهور کساء آورده اند بي گمان گواهي آسماني است که رسول خدا، أميرالمؤمنين، صديقه کبري، امام مجتبي و امام حسين عليهم السلام از هر اشتباه و خطا و هرگناه و معصيتي به دور هستند و پر واضح است که عظمت اين مقام از آن روست که خالق ِ تواناي هستي آن را ضمانت کرده است.

او راه رضايت خدا بود

افزون بر اين مقام والا، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم سخن را درباره فاطمه زهرا عليها السلام به اوج رساند و والاترين مقامي را که براي يک انسان قابل تصور است، براي او بيان فرمودند، مقامي که عارفان و راه پويان ِ را بَلد در درک آن متحير و سرگردانند.

آورده اند رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم که هرگز سخني از سوي خود نمي گفت و سخنش سخن خدا بود : درباره ِ آن انسيه ي حورا بارها مي فرمود:

” إنَّ الله لَيَغضَبُ لِغَضَبِ فاطمه و يَرضي لِرضاها “

خداوند با غضب فاطمه خشم مي گيرد و با خوشنودي او خوشنود مي شود.

انسان کامل آن است که در مقابل خداوند ِ سبحان تسليم ِ محض باشد يعني همواره به رضاي خدا راضي باشد و به غضب او غضب کند، حال بانويي را که برترين پيامبران خدا درباره اش بفرمايد: “به غضب او، خدا غضب مي کند و به رضاي او، خدا راضي گردد” چه مقامي دارد و کيست؟ آيا رفتار او و گفتارش بهترين ملاک و ميزان رضايت و نارضايتي پروردگار عالم نيست؟

پيش از آن که مادر آن بانو او را حامل گردد،خداوند حکيم و توانا پدر گرامي و مادرش را مژده داد که"گوهري آسماني نزد شما خواهيم فرستاد و او برگزيده ي ماست”

سپس به دوران حملش ، مادرش معجزاتي از لطف پروردگار ديد که جز مادران اولياي الهي هرگز نبينند.

و به وقت ولادتش،فرستادگان عالم هستي از عالم بالا،چهار بانوی بهشتي، مادر حضرت موسي و اسيه مريم و سارا پرستاران وي شدند و آنگاه که مي خواست نخستين بار که ديده بگشايد، جز به روي ماه برترين برگزيده ي الهي رضا نداد.

نامش را پدرش،رسول خدا صلي الله عليه اله که هيچ سخني از جانب خود نمي گفت،"فاطمه نهاد

پرسيدند: چرا” فاطمه “؟

فرمود"فاطمه” يعني بريده شده و دور نگه داشته شده.

“فاطمه” از آن رو “فاطمه” نام گرفته که خدايش او را از آتش دوزخ بريده و دور نگه داشته و آفريدگان همگي از دست يافتن به معرفت او عاجز شده و دور مانده اند.

پدرش که بود؟ همو که تنها خدا ميتواند وصف او را آنگونه که بود بيان کند.

مادرش که بود؟ يگانه بانويي بود که حتي پيش از ازدواج با نبي اکرم نيز به سبب عفاف و پاکدامني و پاکي روح، به “طاهره” و به جهت بزرگواري و بزرگ منشي، به “سيده قريش” ملقب بود و پس از همسري با رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم نيز برتري بانوان عصر خويش شد و آنگاه که مادر فاطمه شد بالاتر شد. نام اين مادر بهشتي خديجه” بود.

با ولادت اين دخت مبارک، خانه ي نوراني رسول خدا  صلي الله عليه و اله و سلم نوري دگر گرفت و مأوا و منزل جمعي ديگر از فرشتگان شد که به قصد او مي آمدند؛ آخر او گرچه پيامبر نبود اما محبوب دل آخرين نبي و برگزيده خدا بود.

و در آن روزگار که غوغايي از رنج ها و سختي ها از سوي نامردان،رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم را مي آزرد تنها شادماني دل آن بزرگوار ديدن روي آن برگزيده ي خالق هستي و پاره وجودش “فاطمه عليها السلام” بود.

زيرا مي دانست که او به زودی تنها همتا و هم نفسِ ولي خدا “علي مرتضي عليه السلام” خواهد بود، او مادر حسن و مادر حسين و زينب خواهد بود، او مادر سجاد و باقر و صادق و … مادر مهدي -که سلام خدا بر همگي شان باد- خواهد بود و آنگاه که فتنه ها دين خدا را فرا گيرد، او وهمسرو فرزندانش تا قيام قيامت راه از چاه بر همگان مي نمايند و ميزان جدايي حق از ناحق خواهند بود.

و باز هم او تنها شادماني دل پيامبر بود زيرا مي دانست که فقط او و همسر و فرزندانش حافظ راه انبيا، وراه ِ به ثمر نشستن تلاش هاي آن رسولان خدا و رسيدن بشر به سعادت تا روز قيامت خواهند بود.

در پنجمين سال زندگي گرچه به فراق ِ مادر نازنين خويش مبتلا گشت، اما او که انتخاب شده بود تا با خلق و خوي خود کاستي ها و سستي هاي بشر را تا قيامت بزدايد هرگز در همراهي رسول خدا صلي الله علي ه و اله و سلم احساس سستي نکرد.

و آنان که از سوي خداي دانا و توانا براي راهنمايي و راهبري مردم به سعادت، انتخاب مي شوند حتي در سنين خردسالي نيز از روحي بزرگ، انديشه اي والا و همتي بالا برخوردارند.

در سال نخست ِ پس از هجرت در حالي که بزرگانِ ِ اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را از علم و دانش و بندگي اش به حيرت و تواضع وا داشته بود،همسري جوانمردي را پذيرفت که مرد را جز او و او را جز آن مرد، همتايي نبود.

عقد آن دو نور ( فاطمه و علي عليهم السلام) را به فرمان پروردگار در آسمان ها بستند و فرشتگان بر سر و رويشان گل افشاندند.

و زندگي بي نظيري آغاز شد که حتي امروز نيز که چهارده قرن از آن زمان گذشته، تمام سادات عالَم که ثمره آن پيوندند، اگر بدانند، بدان مباهات مي کنند.

در دومين سال ازدواج، پروردگار عالم دومين جانشين رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم “امام مجتبي عليه السلام” را به دامان فاطمه عليها السلام نهاد.

و در سومين سال “حسين عليه السلام” را به او عطا نمود،فرزندي که حتي ولادتش مرواريد  اشک را بر گونه هاي رسول خدا صلي الله عليه و اله وسلم جاري ساخت.

و چه نام هاي زيبايي خداوند بر آنان نهاد.

و در پنجمين سال “زينب” را، کوه صبر و استقامت و وقار را.

و در سال بعد “ام کلثوم” بنده خالص خدا را…. .

اما تحمل نور براي برخي سخت بود، و با آن که نخستين فرزندش تنها هفت سال داشت و فقط نُه سال همسري با أمير المؤمنان را پشت سر گذاشته بود، در هجدهمين سال عمر ِ بي نظيرش و در حالي که هنوز هزاران گوهر ناسفته ي علم . دانش در سينه داشت انسانيّت را در اوج نياز، از او محروم کردند و شد آنچه شد… .

و سرانجام در سوم ِ ماه جمادي الآخر سال يازدهم هجري جسم نوراني اش را با جراحاتي که بر تن داشت، به وصيت خودش شبانه و مخفيانه به خاک سپردند تا يا ستم هايي که بر او و دين خدا شد همواره در دل ِ تاريخ زنده بماند و حق جويان را.

در يک نگاه

ولادتش را پنچ سال پس از بعثتِ آخرين پيام آور وحي….

مکان ولادتش را در مکه و در خانه وحي…

پدرش را صاحب وحي…

مادرش را نخستين بانوي پذيرنده وحي…

پرستارانش را بانوان تأييد شده وحي…

خادمانش را فرشتگان و آورندگان  وحي…

همسر و فرزندانش را تنها جانشين وحي…

تلاش و مرارت هايش را در راه وحي…

زندگي کوتاهش را برگرفته از وحي…

وصف کننده اش را کتاب وحي…

خلق و خوي و بندگي اش را الگو پيروان وحي…

و سرانجام،رفتن و مدفنِ پنهانش را رسواگر ستيزه جويان با وحي، و داغش را آتش سوزان قلب عارفان به وحي بر شمرده اند اما او که بود و چه کرد و بر او چه گذشت؟