پدر من مي­فرمايد:

آقاي سيستاني از آقاي بروجردي نقل مي­كردند: كه ايشان در اواخر درس كه محرم و صفر بود و طلبه­ها به تبليغ مي­رفتند نصيحتي به طلاب كردند فرمودند: بدانيد اين مردمي كه شما براي آنها تبليغ مي­رويد اين­ها عقايدشان را ازروي منطق و برهان ياد نگرفته­اند عمده ايمان اعتقاد و معرفتي كه پيدا كردند در اثر ملاقات با علمايي بوده كه در بلادشان ودر منطقه زندگي­شان بودند زندگي اورا را ديدند و متدين شدند، خواهشي كه از آقايان دارم اين است كه مناطقي كه تشريف مي­بريد تبليغ اسلام و پيغمبر را نكنيد، اما اين ذهنيت را خراب نكنيد

بارفتارتان ذهنيت علمايي كه در بين آنها وجود داشتند ذهنشان را خراب نكنيد. جايي مي­بينيم مردم خيلي متدين هستند مي­بينيم كه يك عالم متديني آن­جا بوده كه نسل­ها اعتقادشان را يدك كشيده

كسي ديگر از آقاي بروجردي در مقام نصيحت نقل مي­كرد:

بخشي از بيانات آيت الله علوي بروجردي در جمع دانشجويان دانشگاه هاي استان قزوين:

در تركيه و در آذربايجان شوروي سابق قصه تغيير رسم الخط اتفاق افتاد.

زبان مردم كشور تركيه، تركي است اما رسم الخطي كه مي­نوشتند رسم الخط عربي بود، مانند رسم الخط فارسي كه خودمان داريم، رسم الخط عربي است. آتاتورك وقتي در تركيه مسلط شد و عثماني­ها را كنار زد رسم الخط عربي را به لاتين عوض كرد، شايد آن روز خيلي متوجه آثار مخربش نبودند، اما هنوز در تركيه امروز آن آثار مخرب باقي است. چرا؟ براي اينكه رسم الخط كه عوض شد رابطه نسل جديد را با نسل­هاي گذشته و كتب و ميراثي كه داشتند قطع كرد. پدر يك رسم الخطي مي­داند و بلد است و بچه اي كه مدرسه مي­رود رسم الخط جديد مي­خواند. كتاب­هاي پدر و ميراث گذشتگان بدرد اين بچه نمي­خورد، اگر تلاش و كوشش كنند تا  همه كتاب­ها را آرام آرام برگردانند، صد سال طول مي­كشد. و هنوز اين امر در تركيه اتفاق نيفتاده. تركيه مي­خواهد داد اسلام بزند درحالي كه با گذشته خودش اين پيوند را ندارد.

وقتي آذربايجان از ايران جدا شد و زير چتر روسيه تزاري - قبل از اينكه دولت شوروي پيدا شود - رفت، لذا از اقمار و تابع روسيه شد. رسم الخط در كشور روسيه كريل بود همان خط روسي كه مي­نويسند، رسم الخط مردم آذربايجان را كريل كردند ارتباط مردم آذربايجان با نسل گذشته بريد. من خودم در آذربايجان شاهد بودم، نسل جوان اطلاعي از گذشته و سلف خودشان نداشتند، ميراث خودشان را نمي­دانستند و نمي­شناختند؛ شعراي بزرگ خودشان كه مايه افتخار خودشان بودند، اشعارشان در اختيار و در دسترس آن­ها نبود؛ اخيرا اين رسم الخط دوباره عوض شده، لاتين شده است.

در زمان مرحوم آيت الله بروجردي، در ايران نيز يك عده از روشن فكرها اين حركت را شروع كردند كه بايد رسم الخط ما لاتين شود. چرا؟ چون رسم الخط فارسي براي تعليم و ياد گرفتن مشكلاتي دارد تا جايي كه محافل علمي و دانشگاهي در ايران خيلي محكم به ميدان آمدند كه رسم الخط بايد عوض بشود؛ شاه هم تسليم شده بود. اگر مقاومت و مخالفت مرحوم آيت الله بروجردي نبود رسم الخط ايران را هم به رسم الخط لاتين عوض كرده بودند. ايشان صريحا اعلام كردند كه من اجازه نمي­دهم رسم الخط فارسي تغيير كند و عوض شود همين جمله «من اجازه نمي­دهم رسم الخط فارسي تغيير كند» كافي و مطلب تمام بود يعني ايشان وقتي حرف مي­زد اگر مي­خواستند با نظر و سخن ايشان مخالفت كنند، با حركت و سيل جمعيت مردم مواجه بودند. بلا فاصله قصه متروك شد و تا به امروز تغيير رسم الخط انجام نشد، از اين رو، ارتباط فرهنگي همسايه هاي ما با نسل­هاي گذشته و كتب و ميراث گذشتگان خودشان قطع شده، ولي ما الان اين مشكل را نداريم.

بسم الله الرحمن الرحيم

حضرت آیت‌الله بروجردي ـ رضوان‌الله‌عليه ـ فرمودند: شبی رسول اكرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ را در خواب ديدم و علما در محضر آن حضرت نشسته بودند. - آیت‌الله بروجردي در زمینه جایگاه علما در مجالس حساسيت خاصی داشتند و مراتب علمی افراد را حفظ مي­كردند.- ايشان فرمودند: من وقتي خدمت آن حضرت نشستم، ديدم با وجود اینکه علمای بزرگ و طراز اول در آنجا هستند، مرحوم سيدجواد طباطبايي [1] كه موقعيت علمي بالايي ندارد، در کنار پیامبر نشسته است و علماي بزرگ پايين­تر نشسته­اند. من نتوانستم خودداري كنم. خدمت پیامبر رسیدم و عرض کردم: در مجلس شما، مراتب علمی افراد رعايت نشده است. حضرت فرمودند: من خودم سيدجواد را بر همه مقدم داشتم؛ براي اينكه او در گشايش کار مردم و رسيدگی به مشکلات آنان، از همه کسانی كه اينجا هستند، کوشاتر بوده است.

[1]. مرحوم سیدجواد طباطبایی(رحمه الله) عموی چهارم آیت‌الله العظمي بروجردی(قدس سره) است و قبرش در بروجرد، واقع در مزار برادر سيد بحرالعلوم است.

اين مكان كتابخانه آيت الله العظمي بروجردي است و من مي­خواهم اين يك نمونه از رفتار ايشان و مرجعيت شيعه با ديگر مذاهب را براي شما نقل كنم:

برخي از يهودي­هايي كه الان در بروجرد ساكن  هستند براي خود من نقل ­كردند: در بروجرد تعداد زيادي يهودي زندگي مي­كردند وآلان نيز زندگي مي­كنند، مرحوم آيت الله العظمي بروجردي در آن زمان در بروجرد بودند، محله يهودي نشين شهر بروجرد با قبرستان يهودي­ها فاصله داشت، در فاصله بين محله يهودي نشين با قبرستان يهودي­ها، محلات مسلمان نشين واقع شده بود. وقتي يك نفر يهودي فوت مي­كرد، در موقع تشيع جنازه­اش، بايد از محله مسلمان نشين عبور مي­كردند تا به قبرستان برسند، بچه مسلمان­ها در اثر ناآگاهي و جهل به جنازه يهودي­ها سنگ مي­زدند، مرحوم آيت الله العظمي بروجردي مردم و بچه­ها را از اين كار نهي كردند، ولي آنان گوش ندادند. آيت الله بروجردي به آنان سفارش كرد وقتي كسي از شما فوت ­شد به من اطلاع دهيد، لذا خودش به محله يهودي نشين مي­آمد و دنبال جنازه اين شخص راه مي­افتاد و تا قبرستان تشيع مي­كرد. زماني كه آيت الله بروجردي همراه جنازه بود، كسي جرات نمي­كرد سنگ بزند، و ايشان اين كار را آنقدر ادامه داد تا اين كار بد از ناحيه بچه­ها ترك شد.