این جمله کوتاه تفصیلی دارد. اولا: دعا دعای کیست؟ کسی که اراده او متصل است به اراده‌ای که إنما أمره إذا أراد شیئا أن یقول له کن فیکون. قلب، وعاء مشیة الله است. اما آنچه خواسته نص قرآن است: ورحمة ربک خیر مما یجمعون. این رحمت را از خدا همچو کسی خواسته؛ برای کی؟ برای کسی که امر ما را احیا کند.
این ماه، این ایام، ایام احیاء امر است. کاری کنید که بر طبق قرآن حرکت کنید. محور، قطب، کلام الله باشد. قسمتی تفقه، قسمتی انذار. سعادتمند آن کسی که این ایام موفق بشود: قلبی را با خدا آشنا کند، روحی را به ائمه معصومین متصل کند؛ می‌شود رحم الله من أحیی أمرنا.
آن امری که باید احیاء بشود، معرفت امام است. حکمت کبری معرفت اوست به قدر میسور.
سید الشهداء نه قابل درک احدی است، نه قابل وصف احدی؛ نه خودش، نه عملش. وقتی در روایات با درایت تأمل بشود، آن وقت روشن می‌شود چه غوغایی است! از اثر باید مؤثر را شناخت. معرفت إنّی این است. دو مطلب راجع به او هست، یکی: زیارت آن حضرت، یکی: اقامه عزای او.
کلمات اهل بیت عصمت محیر العقول است. این روایات با کمال اعتبار، سند لازم ندارد. اعجاز این است: امام ششم کی این جمله را فرمود؟ آن وقتی که در این حرم(سیدالشهدا) بسته بود از ترس حکومت آل مروان؛ قلّت زائر. گاهی… اگر کسی گذرش می‌‌افتاد. این بیان، معجزه عظمی است، حکایت دارد که چه جور می‌‌دیده. فرمود: روز قیامت منادی نداء‌ می‌کند: أین زوّار الحسین؟ کجایند زوار او؟ یقوم عنق من الناس لا یحصیهم إلا الله. آن قدر جمعیت برمی‌خیزد که عدد آنها را جزء خدا احصاء‌ نمی‌‌کند. امروز را ببین! اعجاز را ببین! بعد چه خواهد شد؟ لا یحصیهم إلا الله.
بعد آنچه عقل هر حکیمی را، مغز هر فقیهی را مبهوت می‌کند، این است که از این جا به بعد، خدا با زوار قبر او تکلم می‌کند: شما[زائران] از زیارت او چه می‌‌خواستید؟ مقصدتان در این زیارت چه بود؟ می‌‌گویند : پروردگارا! ما غرضمان فقط حب رسول تو بود، حب علی بود، حب فاطمه بود. به این عشق رفتیم، به این محبت قدم برداشتیم. زرنا شوقا. بعد که این جمله را گفتند، خدا می‌فرماید: آنها کسانی هستند که شما به عشق آن‌ها به زیارت آن شهید(سیدالشهدا علیه السلام) رفتید. بعد خطاب می‌آید: کونوا مع محمد وعلی و فاطمة والحسن والحسین فی درجتهم؛ باشید با این پنج نفر، اما در درجه ی آن‌ها. این مقام به برکت کیست؟
http://wahidkhorasani.com

بعد امام ششم به عبید بن زراره فرمود: إن لزوار الحسین فضلا علی سائر الناس؛ زوار قبر او فضیلتی دارند بر همه مردم. پرسید: یا بن رسول الله! ما هو الفضل؟ آن فضیلت چیست؟ فرمود: چهل سال قبل از همه اهل بهشت، زوار قبر حسین بن علی مهمان خدایند؛ چهل سال قبل از همه مردم آن‌ها در بهشت اند. این همه مقام از کجا؟
بعد آنچه که عقل را مبهوت می‌کند، این است فرمود:…- در روایتی که دو نفر از اصحاب اجماع اند: یکی: ابن محبوب، یکی: محمد بن مسلم- بعد به محمد بن مسلم فرمود: کسانی که پیاده به زیارت قبر او بروند، به هر قدمی که بردارند، ثواب عتق یک بنده از وُلد اسماعیل در نامه ی عمل آن‌ها ثبت می‌شود. حالا آن قدم‌ها چه اندازه بنده آزاد می‌کند، آن‌ هم عتق رقبه از ولد اسماعیل؟! این زیارت اوست.
اما گریه بر او: بهتر این است که متن حدیث را بخوانم. راوی این مطلب ابو بصیر لیث است. اولا کیست؟ بشر المخبتین. مخبتین چهار نفرند: برید بن معاویه عجلی، ابو بصیر لیث، محمد بن مسلم، زراره؛ ارکان اربعه. یکی از این ارکان ابی بصیر است. گفت: در محضر ابی عبد الله بودم، یکی از اولاد حسین بن علی وارد شد؛ تا وارد شد بغل گشود، او را در بغل گرفت، صدای ناله امام بلند شد؛ از پشت پرده هم صدای ناله اهل حرم. بعد تعبیر امام ششم این است: یا ابا بصیر! من وقتی چشمم به فرزندان او می‌‌افتد لا املک نفسی؛ دیگر مالک خودم نیستم. این بیسوادهایی که نغمه درمی‌آورند که این عزاداری ها به حد افراط است. مصیبت این است همه در نهایت جهل.
بعد امام ششم این جمله را فرمود: فقد طال… - این‌ها را خوب یاد بگیرید، فقیه بشوید، عالم بشوید تا بتوانید حق اهل بیت را احقاق کنید- امام ششم فرمود: فقد طال بکاء النساء والأنبیاء والشهداء والصدیقین؛ طولانی شد گریه تمام انبیا، تمام شهدا، تمام صدیقین؛ برای چه؟ این گریه مداوم از موسی بن عمران، از ابراهیم خلیل، در مقابل آن سر بریده ای است که… خلاصه…
http://wahidkhorasani.com

متن حدیث این است:
لا اله الا الله…. اگر بتوانیم بخوانیم… ثم بکی و قال: یا أبا بصیر! إذا نظرت إلی ولد الحسین أتانی ما لا أملکه بما جری علی أبیهم. یَا أَبَا بَصِیرٍ!…- لا اله الا الله- یا أبا بصیر! إِنَّ فَاطِمَهَ… إِنَّ فَاطِمَهَ لَتَبْکِیهِ وَتَشْهَقُ فَتَزْفِرُ جَهَنَّمُ زَفْرَة لَوْ لَا أَنَّ الْخَزَنَة یَسْمَعُونَ بُکَاءَهَا وَقَدِ اسْتَعَدُّوا لِذَلِکَ.
از این روایت روشن می‌شود که حضرت زهرا، نه یکبار، نه دو بار، همیشه کارش این است. بعد که شهقه زهرا بلند می شد، جهنم زفره ای پیدا می‌کند. خزنه که مستعد اند، آماده اند که هر وقت او صدای گریه اش بلند شد، درهای جهنم را ببندند ، مبادا شعله ای از جهنم خارج بشود یا دودش، تمام اهل زمین همه هلاک بشوند. این اثر، در جهنم.
اما… فَیَکْبَحُونَهَا مَا دَامَتْ بَاکِیَة وَیَزْجُرُونَهَا وَیُوثِقُونَ مِنْ أَبْوَابِهَا مَخَافَة عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَلَا تَسْکُنُ - جهنم ساکن نمی‌شود- حَتَّى یَسْکُنَ صَوْتُ فَاطِمَة وَإِنَّ الْبِحَارَ … در دریاها چه خبر است؟ حدیث مفصل است وقت کم است. فقط قسمتی این است. بعد مهم این جاست: فَلَا تَزَالُ الْمَلَائِکَهُ مُشْفِقِینَ یَبْکُونَهُ لِبُکَائِهَا ؛ بر امام حسین همه ملائکه گریه می‌کنند برای بکاء مادرش زهرا؛ وَیَدْعُونَ اللَّهَ وَیَتَضَرَّعُونَ إِلَیْهِ وَیَتَضَرَّعُ أَهْلُ الْعَرْشِ وَمَنْ حَوْلَهُ وَتَرْتَفِعُ أَصْوَاتٌ مِنَ الْمَلَائِکَهِ بِالتَّقْدِیسِ لِلَّهِ مَخَافَة عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ. این است عزای آن سر بریده، این است مصیبت آن بدن قطعه قطعه. همه حمله عرش گریان، همه شیون زنان، برای چه؟ برای این که صدای ناله مادر او بلند است.
وَلَوْ أَنَّ … -امام حسین را بشناسید، به مردم بشناسانید- وَلَوْ أَنَّ صَوْتاً مِنْ أَصْوَاتِهِمْ یَصِلُ إِلَى الْأَرْضِ لَصَعِقَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَتَقَطَّعَتِ الْجِبَالُ ؛ اگر یک صدای از آن ملائکه در آن هنگام تضرع و بکاء‌ به زمین برسد تمام کوه ها قطعه قطعه می‌شود وَزُلْزِلَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا. قلت: جعلت فداک. ابا بصیر گفت: گفتم: جعلت فداک، هذا الأمر عظیم؛ این امر بسیار بزرگ است. بعد فرمود: غَیْرُهُ أَعْظَمُ مِنْهُ. آنچه نشنیدی هنوز از این بزرگتر است. معنی این جمله چیست؟ معنی این جمله این است: ما هنوز شرح مصیبت را نگفتیم، آنچه گفتیم این است اما آنچه نگه داشتیم اعظم از این است.
بعد این جمله را فرمود:… - این جمله خیلی دلسوز است- فرمود: یا ابا بصیر! آیا نمی‌‌خواهی به فاطمه کمک کنی؟ تا این جمله را گفت، من دیگر بیچاره شدم. فرمود: یا ابا بصیر!… - ای هیئتی ها! این است این عزا. مبادا هیئات بازیچه سیاست بشود، مبادا با خون همچو کسی، با ناله همچو مادری خیانت بشود. بذل مهجته فیک. فقط باید خدا لیس الا. یا أیتها النفس المطمئنة ارجعی إلی ربک راضیة مرضیة - بعد که فرمود: ابا بصیر! آیا نمی‌‌خواهی مادرم زهرا را کمک کنی در این عزاء ؟ تا این کلمه را گفت من دیگر بی طاقت شدم، برخواستم، او هم برخواست. او رفت به مصلی، من آمدم به خانه، نه غذا خوردم، نه آب نوشیدم، شب تا صبح برای این مصبیت زار زدم، فردا هم روزه گرفتم. او می‌ فهمد چه خبر است. بعد که کمی آرام شدم حرکت کردم، آمدم به محضر امام، دیدم آن حضرت هم بعد از این مدت کمی آرامش پیدا کرده. نشستم کنار او… دیگر بقیه گفتنی نیست.
http://wahidkhorasani.com

دین خدا، آئین خدا، عزت و عظمتش این اندازه است که عصاره خلقت، خون خودش را داد تا دین خدا زنده بشود.

آیةالله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی در دیدار جمعی از مبلغین اعزامی از سوی دفتر معظم له به مناطق محروم فرمودند: دین خدا، آئین خدا، عزت و عظمتش این اندازه است که عصاره خلقت، نتیجه آفرینش عالم و آدم، خون خودش را داد تا دین خدا زنده بشود. اگر مثل سید الشهدا (علیه السلام)، عزیزترین گوهر عالم، همه جواهری را که در خزینه داشت، روز عاشورا عرضه کرد برای این که بندگان خدا را از حیرت جهالت و از ظلمت ضلالت انقاذ کند، وظیفه ما در مقابل این واقعه چیست؟

آیةالله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی در دیدار جمعی از مبلغین اعزامی از سوی دفتر معظم له به مناطق محروم فرمودند: دین خدا، آئین خدا، عزت و عظمتش این اندازه است که عصاره خلقت، نتیجه آفرینش عالم و آدم، خون خودش را داد تا دین خدا زنده بشود. اگر مثل سید الشهدا (علیه السلام)، عزیزترین گوهر عالم، همه جواهری را که در خزینه داشت، روز عاشورا عرضه کرد برای این که بندگان خدا را از حیرت جهالت و از ظلمت ضلالت انقاذ کند، وظیفه ما در مقابل این واقعه چیست؟
معظم له در ادامه ضمن برشمردن مقام امام هشتم(علیه السلام) فرمودند: علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) بیانی دارند. این روایات معجزه است. خبر داشتند همچو روزی پیش می آید. فرمود: یک عالمی که از علم ما بهره مند شده، افضل چیزی که در این زندگی برای روز فقرش، روز فاقه اش، روز مسکنتش فراهم می شود، این است که یکنفر از شیعیان ما را در روزگار یتیمی شان( که از دیدن امام زمان محروم است) به عقائد حقه تربیت کند و از او شبهات نواصب را دفع کند و قلب او را در محبت ما محکم نماید. برای مزد و اجر چنین عملی امام هشتم فرمود: هنگام حشر، از کنار قبرش تا قصرش در بهشت، ملائکه صف می بندند. سر از قبر درآورد، روی دوش همین ملائک دست به دست منتقل می شود، ملائکه به او می گویند: طوبی برای تو. طوبی برای تو، در مقابل خدمتی که به ایتام آل محمد کردی، بی حساب باید وارد بهشت شوی.
حضرت آیة الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی سپس توصیه ها و ارشاداتی به مبلغین در خصوص ایام عاشورا بیان فرمودند.
http://wahidkhorasani.com

آیة الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی امروز در درس خارج فقه با اشاره به ایام عاشورا توصیه هایی به روحانیون فرمودند. ایشان در ابتدا به شرح وظیفه روحانیون پرداخته، فرمودند: امروز مردم تشنه اند، این عطش مستلزم سقایت شما از زلال معارف کتاب و سنت است. به هر جا رفتید سعی کنید این برنامه را انجام دهید: یکی: تحکیم عقائد، در این عصر تزلزل. دوم: دفع شبهات که امراض ارواح و قلوب ضعفاست. سوم: تهذیب اخلاق. چهارم: تعلیم احکام. این ارکان اربعه اگر در تبلیغ شما جمع بشود، اجر شما حساب ندارد.

آیة الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی امروز در درس خارج فقه با اشاره به ایام عاشورا توصیه هایی به روحانیون فرمودند. ایشان در ابتدا به شرح وظیفه روحانیون پرداخته، فرمودند: امروز مردم تشنه اند، این عطش مستلزم سقایت شما از زلال معارف کتاب و سنت است. به هر جا رفتید سعی کنید این برنامه را انجام دهید: یکی: تحکیم عقائد، در این عصر تزلزل. دوم: دفع شبهات که امراض ارواح و قلوب ضعفاست. سوم: تهذیب اخلاق. چهارم: تعلیم احکام. این ارکان اربعه اگر در تبلیغ شما جمع بشود، اجر شما حساب ندارد.
معظم له در ادامه ضمن نقل روایتی از حضرت سیدالشهدا علیه السلام در کفالت ایتام آل محمد علیهم السلام فرمودند: ما وقتی این روایت را دیدیم، مدتی متحیر بودیم. اگر در ایام عاشورا، یک یتیم از شیعه را هدایت کنید ، نصیبت این است: خدا به تو خواهد گفت: ایها العبد المواسی. کسی که خدا به عبودیت او را بپذیرد، بالاتر از این دیگر چیزی نیست. این کلام سید الشهدا علیه السلام است: قال الله عز وجل: ایها العبد المواسی! انا أولی بالکرم منک. تو کرم کردی، رفتی یتیم عزیز ما را به هدایت و ارشاد کفالت کردی ، من به کرم از تو سزاوارترم. آن کرم چیست؟ به هر حرفی که از دهانت در ایام عاشورا برای هدایت یتیمان سید الشهدا بیرون آمده، هزار هزار قصر دارید. این کلمه محیر العقول است. متن حدیث این است: بعدد کل حرف علّمه ألف ألف قصر وضموا إلیها ما یلیق بها من سائر النعم؛ ضمیمه کنید به آن قصرها آنچه که لایق به آن قصور است از سایر نعم. این اجر انذار شما.
آیة الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی سپس روایتی را از امام زمان علیه السلام تبیین نموده، فرمودند: زکریا از خدا خواست تا اسماء خمسه را به او یاد دهد. پس هر وقت زکریا اسم محمد و علی و فاطمه و حسن علیهم السلام را یاد می کرد، تمام همومش زائل می‌‌شد و ابواب سرور به رویش فتح می‌‌شد. از خدا پرسید: پروردگارا! اسم آن چهار نفر را می‌ برم، ابواب سرور به روی من باز می‌شود، اما چرا وقتی اسم حسین را می‌ برم، تمام غم ها به من هجوم می‌ کند و چشمانم پر از اشک می شود؟ خداوند از قصه او، او را آگاه ساخت. وقتی آن را شنید سه شبانه روز از محرابش بیرون نیامد و در این سه روز کسی را نپذیرفت و به گریه و نوحه خوانی پرداخت. این را زکریا می فهمد، نه من و تو.
معظم له در پایان به عظمت عمل سید الشهداء علیه السلام اشاره کردند و سپس فرمودند: همه انبیا به یاد او گریه کردند وهمه ‌به زیارتش می‌ روند، تمام ملائکه هر شب جمعه دور قبر او می گردند، اما یک زیارت استثنائی است! یک زائر برایش می‌آید، تنها هم نمی‌آید؛ با هزار پیغمبر، با هزار صدیق، با هزار شهید، با هزار هزار ملک از ملائکه کروبییّن، همه همراهش، به زیارت او می‌آیند. این زائر کیست؟ او مادرش فاطمه علیها السلام است. جمله این است : وقتی کنار آن قبر می‌آید و چشمش به آن بدن می‌ افتد ، دیگر گریه نیست، ناله نیست، شهقه می‌زند. وقتی آن شهقه را می‌زند هیچ ملکی در آسمان نمی ماند الا این که از تسبیح و تهلیل دست بر می دارد؛ همه گریان و نالان.
http://wahidkhorasani.com

آیت الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی در ابتدا به اهمیت زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام اشاره کرده و فرمودند: قدر این مشهد را بدانید. او تکه ای از وجود خاتم النبیین صلی الله علیه وآله است. علم و عمل و خُلق آن حضرت منقسم شده، یک قسمت در خراسان خوابیده است.سپس ارشادات و رهنمودهایی به طلاب نمودند.

آیت الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی در ابتدا به اهمیت زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام اشاره کرده و فرمودند: قدر این مشهد را بدانید. او تکه ای از وجود خاتم النبیین صلی الله علیه وآله است. علم و عمل و خُلق آن حضرت منقسم شده، یک قسمت در خراسان خوابیده است.سپس ارشادات و رهنمودهایی به طلاب نمودند.
معظم له در ادامه خطاب به شعرا فرمودند: انسانیت انسان به دو چیز است: یکی به عقل و یکی به ذوق. عقل در علم جلوه می کند و ذوق در شعر. جعفر بن عفان خدمت امام ششم آمد و در خدمت آن حضرت به شعر خواندن در مصیبت سیدالشهدا پرداخت. نص روایت این است؛ اشک ها از چشم امام صادق علیه السلام آنچنان جاری شد که محاسن غرق اشک شد. و سپس فرمود: ای جعفر! تو که به شعر خواندن در مصیبت جد من شروع کردی ، ملائکه مقربون، حمله عرش و کرسی و لوح و قلم، آنها بیشتر از ما گریه کردند. یا جعفر! هر کس تا قیامت یک شعر در مصیبت ما بگوید و یکنفر را بگریاند، همه گناهانش آمرزیده و بهشت هم برای او واجب می شود.

http://wahidkhorasani.com