آن گاه كه كارگزاران سقيفه بر آن شدند تا امام اميرالمؤمنين على عليه‏ السلام را به اجبار سوى مسجد ببرند و حضرتش را به بيعت وادار كنند، دخت گرامى پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلم با دفاع از حريم امام زمان خويش، خطاب به گروه مهاجم و انبوه كسانى كه نظارگر صحنه بودند فرمود:
وَ اللّه‏ِ لا أَدَعُكُمْ تَجُرُّونَ ابْنَ عَمّى ظُلْمًا ، وَيْلَكُمْ ما أَسْرَعَ ما خُنْتُمُ اللّه‏َ وَ رَسُولَهُ فينا أَهْلِ البَيْتِ وَ قَدْ أَوْصاكُمْ رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلم بِاتِّباعِنا وَ مَوَدَّتِنا وَ التَّمَسُّكِ بِنا فَقالَ اللّه‏ُ تَعالى: «قُلْ لا أَسْأَ لُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إلاَّ المَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى»

به خدا سوگند نمى‏ گذارم پسر عمويم را ستمگرانه كشان كشان (سوى مسجد) ببريد! واى بر شما! چه شتابان راه خيانت به خدا و پيامبرش را در خصوص ما اهل بيت عليهم‏ السلام پيموديد، در حالى كه رسول خدا  صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلم شما را به پيروى از ما و مهر ورزيدن به ما و چنگ زدن به رشته (ولايت) ما سفارش نموده و خداوند متعال نيز فرموده بود: «اى پيامبر! به مردم بگو من هيچ گونه پاداشى بر رسالت خويش از شما نمى‏ خواهم، جز اين كه نسبت به نزديكانم محبّت و مودّت كنيد»

الإمامة و السّياسة، ج 1، ص 19