وصيّت چهارم

محدّثان گزارش كرده‏ اند كه دخت گرامى پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلم بدين بيان نيز به امام اميرالمؤمنين عليه‏ السلام وصيّت فرمود:

أوصيكَ أنْ لا يَشْهَدَ أحَدٌ جَنازَتى مِن هؤُلاءِ الَّذينَ ظَلَمونى وَ أخَذُوا حَقّى فَإنَّهُم عَدُوّى وَ عَدُوُّ رَسولِ اللّه‏ِ وَ لا تَتْرُكْ أن يُصَلِّىَ عَلَىَّ أحَدٌ مِنهُم وَ لا مِنْ أتْباعِهِم وَ ادْفِنّى فِى اللَّيلِ إذا هَدَأتِ العُيونُ وَ نامَتِ الأبصارُ؛

به تو سفارش مى‏ كنم كه هيچ يك از اين گروه كه به من ستم كردند و حقّ مرا غصب نمودند بر جنازه من حضور نيابند، زيرا آنان دشمن من و دشمن رسول خدا  صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلم مى‏ باشند، و به آنان و نيز به هيچ يك از پيروانشان مجال مده تا بر من نماز بگزارند، و مرا شبانه به خاك بسپار، آن گاه كه ديدگانْ آرام گرفته و چشم ها به خواب رفته باشد.

بحارالانوار، ج 31، ص 619

وصيّت سوم

امام صادق علیه السلام نقل فرمود كه حضرت زهرا سلام الله علیها در لحظه‌هاي آخر زندگي خطاب به علي علیه السلام فرمود:

اِذا تَوَفَّيْتُ لا تُعْلِمْ اِلاّ اُمَّ سَلَمَةَ وَ اُمَّ اُيْمَنَ وَ فِضَّةَ وَ مِنَ الرِّجالِ اَبْنَيَّ وَ الْعَبّاسَ وَ سَلْمانَ وَ عَمّاراً وَ المِقْدادُ وَ اَبّاذَرَ وَ حُذَيْفَةَ وَ لا تُدْفِنِّي اِلاّ لَيْلاً وَ لا تُعْلِمْ قَبْرِي اَحَداً؛

وقتي وفات كردم به هيچ كس اطلاع نده، جز اينكه از زنان به امّ سلمه و امّ ايمن و فضّه، و از مردان به دو فرزندم حسن و حسين(ع) و عبّاس و سلمان و عمّار و مقدار و اباذر و حذيفه خبر ده. مرا دفن نكن، مگر در شب و قبر مرا به هيچ كس اطلاع نده تا مخفي بماند.

دلائل الامامة طبري، ص44؛ بحار الانوار، ج78، ص310

وصيّت دوم

همچنين حضرت زهرا سلام الله علیها در كلمات ارزشمند ديگري، به امام علي علیه السلام وصيّت فرمود:

اِذا اَنَا مِتُّ فَتَوَلَّ اَنْتَ غُسْلِي وَ جَهِّزْنِي وَ صَلِّ عَلَيَّ وَ اَنْزِلْنِي قَبْرِي وَ ألْحِدْنِي وَ سَوِّ التُّرابَ عَلَيَّ وَ اجْلِسْ عِنْدَ رَأسِي قَبالَةَ وَجْهِي فَاَكْثِرْ مِنْ تِلاوَةِ وَالدُّعَاءِ فَاِنَّها ساعَةٌ يَحْتاجُ الْميِّتُ فيِها اِلي اُنْسِ الاَحْياءِ وَ اَنَا اَسْتَوْدِعُكَ اللهَ تَعَالي وَ اُوصيِكَ فِي وَلَديِ خَيْراً؛

وقتي وفات كردم تو غسل و كفن مرا به عهده گير، و بر من نماز بگزار، و مرا درون قبر گذاشته، دفنم كن و خاك را بر روي قبر من ريخته، سپس هموار ساز و بر بالينم رو به روي صورت من بنشين و زياد قرآن بخوان و دعا كن؛ زيرا در چنين لحظه‌هايي مردگان به انس گرفتن با زندگان نياز دارند. من تو را به خدا مي‌ سپارم و درباره فرزندانم سفارش نيكوكاري دارم.

بحارالانوار، ج79، ص27

وصيّت اوّل

صدیقه طاهره سلام الله علیها در لحظه‌هاي واپسين زندگي به اميرمؤمنان علي علیه السلام فرمود:

قالت: يا اَبَاالْحَسَنِ لَمْ يَبْقَ لِي اِلاّ رَمَقٌ مِنَ اَلْحَياةِ وَ حَانَ زَمانُ الرَّحِيلِ وَالْوِداعِ فَاسْتَمِعْ كَلامِي فَاِنَّكَ لا تَسْمَعُ بَْعدَ ذلِكَ صَوْتَ فاطِمَةَ أبَداً اوُصيكَ يَا اَبَاالْحَسَنِ اَنْ لا تَنْسَانِي وَ تَزُورَني بَعدَ مَمَاتِي؛

اي اباالحسن! براي من لحظه‌اي بيش از زندگاني نمانده است و زمان كوچ و خداحافظي فرارسيده است. سخنان مرا بشنو؛ زيرا پس از اين صداي فاطمه را هرگز نخواهي شنيد. اي اباالحسن! تو را وصيّت مي‌كنم كه مرا فراموش نكني و پس از وفات من همواره مرا زيارت كني.

كتاب زهرة الرياض كوكب الدّري، ج1، ص253

تصوير نهم

از حضرت امام صادق عليه‏ السلام پرسيده شد: چرا فاطمه عليهاالسلام «زهراء» ناميده شده است؟ امام عليه‏ السلام فرمود:

لِأَنَّهَا إِذا قامَتْ فى مِحْرابِها زَهَرَ نُورُها لِأَهْلِ السَّماءِ كَما يَزْهَرُ نُورُ الْكَواكِبُ لِأَهْلِ الْأَرْضِ؛

زيرا هنگامى كه فاطمه عليهاالسلام در محرابش به عبادت مى‏ ايستاد، نور او براى اهل آسمان مى‏ درخشيد، همان گونه كه فروغ ستارگان براى اهل زمين مى‏ درخشد

بحار الانوار، ج 43، ص 12

تصوير هشتم

حضرت امام صادق عليه‏ السلام فرموده است:

إنَّما سُمِّيَتْ فاطمةُ  عليهاالسلام « مُحَدَّثةٌ » لِأَنَّ المَلائِكَةَ كانَتْ تَهبِطُ مِنَ السَّماءِ فَتُناديها كَما تُنادى مَرْيَمَ بِنتَ عِمرانَ فَتَقُولُ:

يا فاطِمةُ! اللّه‏ُ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى نِساءِ العالَمينَ؛

يا فاطِمةُ! اقْنُتى لِرَبِّكِ وَ اسْجُدى وَ ارْكَعى مَعَ الرّاكِعينَ! فَتُحَدِّثُهُم وَ يُحَدِّثُونَها

همانا فاطمه  عليهاالسلام « محدَّثه » ناميده شد ، چه آن كه فرشتگان از آسمان فرود مى‏ آمدند و او را ـ مانند مريم دخترعمران ـ ندا مى‏ دادند و مى‏ گفتند:

اى فاطمه ! خداوند تو را برگزيد، و پاكيزه گردانيد و بر زنان جهان برترى‏ ات بخشيد

اى فاطمه ! پروردگارت را فرمانبردار باش، و در پيشگاه او سجود كن و همراه ركوع كنندگان ركوع بگزار!

آرى، اين چنين بود كه فاطمه عليهاالسلام با فرشتگان سخن مى‏ گفت و آنان نيز با وى سخن مى‏ گفتند

علل الشّرائع، ج 1، باب 146، حديث 1